زمانی در اروپا دانه های کاکائو را خرد می کردند و با عسل و شکر مخلوط می کردند و به نوشیدنی محبوبی در میان نخبگان تبدیل می شدند.
سرانجام، در قرن نوزدهم، اولین نوار شکلات طرح سیگار توسط جوزف فرای و پسران ساخته شد و چیزی را که امروزه به نام شکلات می شناسیم، ایجاد کرد.
در حالی که دانه های کاکائو در شکل طبیعی خود حاوی مقادیر بالایی از ترکیبات آنتی اکسیدانی هستند، فرآیندهای درگیر در تبدیل لوبیا به میله باعث کاهش محتوای فلاوانول کاکائو و کاهش خواص آنتی اکسیدانی کاکائو می شود.
در واقع، تحقیقات نشان می دهد که پودر کاکائو طبیعی تقریباً ده برابر بیشتر از کاکائویی که این فرآیند را طی کرده است، حاوی فلاوانول است.
در مورد شکلات تخته ای، شکلات تلخ تقریباً همیشه حاوی غلظت بالاتری از فلاوانول نسبت به شکلات شیری است.
به عنوان مثال، یک وعده 25 گرمی شکلات تلخ با درصد بالا (بیش از 75٪) می تواند حاوی بیش از 80 میلی گرم فلاوانول کاکائو باشد در حالی که برای یک تخته شکلات شیری حدود 10 میلی گرم یا کمتر در هر 25 گرم است.
تحقیقات نشان داده است که شکلات تلخ و محصولات کاکائو حاوی حداقل 200 میلی گرم فلاوانول کاکائو می تواند خاصیت ارتجاعی رگ های خونی را بهبود بخشد که به جریان خون کمک می کند.
مصرف منظم فلاوانول‌های کاکائو حتی دوزهای 80 میلی‌گرمی در روز توانایی رگ‌های خونی را برای انبساط یا انبساط بهبود می‌بخشد که به بدن کمک می‌کند فشار خون و جریان خون به اندام‌ها را تنظیم کند.
تصور می شود که این به این دلیل است که فلاوانول های کاکائو غلظت اکسید نیتریک زیست فعال را افزایش می دهند.
این مولکولی است که در گشاد شدن رگ های خونی نقش دارد و همچنین دارای خواص ضد التهابی است و تشکیل لخته های خون را کاهش می دهد که همگی می توانند اثرات مفیدی بر فشار خون داشته باشند.
