آویشن برگ پهن کوهی گیاه می تواند انجماد عمیق داشته باشد و به صورت وحشی در ارتفاعات کوهستانی رشد می کند. در دامنه های خشک به خوبی رشد می کند و از طریق قلمه تکثیر می شود. می توان آن را پس از گلدهی هرس کرد تا چوبی نشود.
تجزیه و تحلیل کروماتوگرافی گازی نشان می دهد که فراوان ترین جزء فرار برگ آویشن برگ پهن کوهی تیمول 8.55 میلی گرم در گرم است. اجزای دیگر کارواکرول، لینالول، α-ترپینئول و 1،8-سینئول هستند. چندین مورد نیز در ریحان یافت می شود. برخی از آنها خواص آنتی اکسیدانی دارند.
این بخش برای تأیید نیاز به نقل قول های اضافی دارد. لطفاً با افزودن نقل قول به منابع معتبر به بهبود این مقاله کمک کنید. اطلاعات بدون مرجع ممکن است مشکل ایجاد کرده و پاک شوند.
در برخی از کشورهای شام و آشور، چاشنی زعتر (به عربی برای آویشن و مرزنجوش) حاوی بسیاری از اسانس‌های موجود در آویشن است. آویشن برگ پهن کوهی یکی از اجزای رایج دسته گل گارنی و گیاهان دارویی پرووانس است.
آویشن هم به صورت تازه و هم خشک فروخته می شود. در حالی که آویشن تابستانی-فصلی، تازه گلخانه ای اغلب در تمام طول سال در دسترس است. شکل تازه آن خوش طعم تر است، اما راحت تر است. عمر ذخیره سازی به ندرت بیش از یک هفته است. با این حال، شکل تازه اگر به دقت منجمد شود، می تواند چندین ماه دوام بیاورد.
آویشن تازه معمولا به صورت دسته های شاخه ای فروخته می شود. ساقه یک ساقه است که از گیاه جدا می شود. از یک ساقه چوبی با دسته های جفت برگ یا گل (“برگ”) تشکیل شده است که به فاصله 15 تا 25 میلی متر (1⁄2 تا 1 اینچ) از هم قرار دارند.
یک دستور غذا ممکن است آویشن را با دسته (یا کسری از آن)، یا با شاخه، یا با قاشق غذاخوری یا قاشق چای خوری اندازه گیری کند. آویشن خشک به طور گسترده در ارمنستان در تیسان ها (به نام urc) استفاده می شود.
بسته به نحوه استفاده از آن در یک ظرف، ممکن است از کل شاخه استفاده شود (مثلاً در یک دسته گل گارنی)، یا برگ ها برداشته شده و ساقه ها دور ریخته شوند.
