اگرچه مردم معمولاً از پودر لباسشویی هوبو به عنوان “صابون” یاد می کنند، اما در واقع یک ترکیب مصنوعی است که بسیار شبیه صابون عمل می کند و پیشرفت های عمده ای دارد.
صابون تمیز می شود زیرا هر مولکول صابون از یک زنجیره هیدروکربنی و یک گروه کربوکسیلیک (اسیدهای چرب) تشکیل شده است که دو عملکرد مهم را انجام می دهند.
انتهای کربوکسیلات مولکول صابون آبدوست است، به این معنی که به آب جذب می شود، در حالی که انتهای هیدروکربنی مولکول هم آبگریز است (با آب دفع می شود) و هم جذب روغن و گریس در خاک می شود.
در حالی که انتهای آبگریز یک مولکول صابون خود را به خاک می چسباند، انتهای آبدوست خود را به آب می چسباند. کثیفی چسبیده به انتهای کربوکسیلات مولکول به طور شیمیایی از لباس های در حال تمیز کردن دور می شود و به آب شستشو می رود. هم زدن و آبکشی مناسب لباس ها روند پاکسازی را بیشتر می کند.
مشکل اصلی استفاده از صابون برای تمیز کردن لباس‌ها زمانی آشکار می‌شود که در آب سخت استفاده شود، آبی که سرشار از مواد معدنی طبیعی مانند کلسیم، منیزیم، آهن و منگنز است.
هنگامی که این مواد شیمیایی با صابون واکنش می دهند، یک کشک نامحلول به نام رسوب تشکیل می دهند. این رسوب که آبکشی آن دشوار است.
رسوبات قابل مشاهده ای روی لباس ایجاد می کند و باعث سفت شدن پارچه می شود. حتی آبی که به خصوص سخت نیست در نهایت در یک دوره زمانی رسوب تولید می کند.
در حالی که هیدروکربن های مورد استفاده در صابون عموماً از گیاهان یا حیوانات می آیند، هیدروکربن های مورد استفاده در مواد شوینده می توانند از نفت خام به دست آیند.
افزودن اسید سولفوریک به هیدروکربن فرآوری شده، مولکولی شبیه اسیدهای چرب موجود در صابون تولید می کند. افزودن یک قلیایی به مخلوط، یک مولکول سورفکتانت ایجاد می کند که با مواد معدنی موجود در آب سخت پیوند برقرار نمی کند، بنابراین از تجمع رسوبات جلوگیری می کند.
