خوشرنگ شدن رب گوجه با جادوی مادربزرگ

نمونه خون اضافی 1، 2، 3، 4، 6 و 8 ساعت پس از شروع غذا گرفته شد. نمونه های خون در دمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری شدند و به سرعت (610 × گرم، 4 درجه سانتیگراد، 10 دقیقه) سانتریفیوژ شدند تا پلاسما جدا شود.

شیلومیکرون های کوچک و بزرگ بر اساس لوچومون و حسین جدا شدند. تری گلیسیرید در شیلومیکرون با استفاده از کیت PAP 150 اندازه گیری شد.

خوشرنگ شدن رب گوجه نی نی سایت با تفت دادن آن بهتر می شود.

کاروتنوئیدها بر حسب شیلومیکرون به روش زیر اندازه گیری شدند. لیکوپن و بتاکاروتن از مقادیر 500 تا 800 میکرولیتری در تاریکی استخراج شدند.

کاروتنوئید اکیننون به عنوان استاندارد داخلی مورد استفاده قرار گرفت و در 1 حجم اتانول به نمونه ها اضافه شد. مخلوط دو بار با 2 حجم هگزان استخراج شد.

فازهای هگزانی به دست آمده پس از سانتریفیوژ (500 × گرم، 5 دقیقه، دمای اتاق) به طور کامل تحت نیتروژن تبخیر شدند. باقی مانده در 200 میکرولیتر استونیتریل / دی کلرومتان دوباره حل شد. یک روش HPLC ایزوکراتیک فاز معکوس بر اساس لیان و همکاران انجام شد.

(27) با استفاده از 250 × 4.6 میلی متر i.d. RP C18، 5 میکرومتر ستون زورباکس فاز متحرک 70 درصد استونیتریل، 20 درصد دی کلرومتان و 10 درصد متانول بود. سرعت جریان 1.5 میلی لیتر در دقیقه بود و ستون در 30 درجه سانتی گراد ترموستات شد.

سیستم HPLC از یک ماژول جداسازی Waters 2690 و یک آشکارساز آرایه فوتودیود Waters 2996 (Waters SA) تشکیل شده بود.

کاروتنوئیدها در 460 نانومتر شناسایی شدند و با توجه به زمان ماند و طیف جذب آنها (بین 300 تا 500 نانومتر) در مقایسه با استانداردهای خالص شناسایی شدند.

کمی سازی با استفاده از نرم افزار Waters Millenium 32 (نسخه 3.05.01) با مقایسه سطح پیک با منحنی های مرجع استاندارد انجام شد. همه حلال ها درجه HPLC از SDS بودند.

تمامی تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار نسخه 5.0 (موسسه SAS) انجام شد. نتایج میانگین ± SEM هستند.

نسبت ها با استفاده از میانگین محاسبه شد. بیش از 2 گروه از داده های جفت نشده با آزمون ناپارامتریک کروسکال-والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

زمانی که آزمون کروسکال والیس معنی دار بود، از آزمون ناپارامتریک من ویتنی U به عنوان آزمون تعقیبی استفاده شد. تفاوت بین 2 گروه از داده های جفت نشده (داده های سلولی، n = 4) با آزمون U Mann-Whitney مورد آزمایش قرار گرفت.

تفاوت بین 2 گروه از داده های زوجی (داده های موضوع انسانی، 8 = n) با آزمون ناپارامتریک Wilcoxon مورد آزمایش قرار گرفت. تفاوت با P≤ 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.