هیچ چیز به اندازه اختراع ساعت پسرانه ارزان درک کنونی ما از زمان را شکل نداده است. در زندگی روزمره، مردم آن را خارج از حالت عادی می پوشند. در حقیقت، ساعت‌های مچی دو قرن قدمت دارند و از زمان معرفی تا کنون پیشرفت‌های زیادی کرده‌اند.
نیاز به اندازه گیری زمان برای چندین هزار سال وجود داشته است: 5000 سال پیش، مصریان باستان ساعت آفتابی را اختراع کردند. طراحی دایره ای و دوره های زمانی آن به شکل گیری ظاهر ساعت های مدرن کمک کرده است.
خواندن زمان به نور خورشید بستگی داشت و بنابراین فقط در طول روز امکان پذیر بود. اولین ساعتی که به نور خورشید وابسته نبود ساعت آبی بود. به دنبال آن ساعت شنی و ساعت چرخی در قرن چهاردهم وجود داشت.
دومی قبلاً حاوی اولین عناصر اساسی است که در حال حاضر در ساعت های مکانیکی یافت می شود، اما بسیار نادرست بود. آن را به اصطلاح “Unrast” مجهز کرد یک سلف کمتر دقیق تراز چرخ.
ساعت پسرانه ارزان در آن زمان نسبتا بزرگ بودند و به همین دلیل اغلب روی یک زنجیر در جیب پشتی قرار می‌گرفتند. با این حال، ساعت‌های زنجیره‌ای از ورودشان به عموم مردم فاصله زیادی داشت.
ساعت پسرانه ارزان آراسته شده بودند و اقلام لوکس و گرانقیمتی داشتند. از قرن سیزدهم، ساعت‌های بزرگ برای مردم عادی در برج‌ها و بازارهای کلیسا قابل مشاهده بودند و اطلاعات صوتی را در تمام ساعت یا شروع نمایشگاه ارائه می‌کردند.
ساعت ها در ابتدا توسط قفل سازان ساخته می شدند، اما حرفه ساعت سازی به دلیل نیاز روزافزون شروع به تکامل کرد. در قرن پانزدهم تعادل و بالاتر از همه فنر مارپیچی ایجاد شد که ساخت ساعت های دقیق را ممکن کرد.
فنر مارپیچ جایگزین آونگ بلندی شد که در گذشته مورد استفاده قرار می گرفت و در نتیجه پایه های کوچک سازی ساعت ها را ایجاد کرد. در سال 1673 کریستیان هویگنس ساعتی با فنر و تعادل مارپیچ ساخت که قبلاً نسبتاً کوچک و قابل حمل بود.
