باید گفت در نیمه اول قرن هفدهم، فرانسه، با حمایت پادشاهان هنری چهارم و لویی سیزدهم، با معرفی فرش ماشینی بیضی به مرکز قالی‌بافی اروپا تبدیل شد. بافندگی فرانسوی تحت حمایت لویی چهاردهم در نیمه دوم قرن هفدهم به شکوفایی ادامه داد.
از قضا، یک پیامد غیرمنتظره لغو فرمان نانت توسط لویی چهاردهم در سال 1685، فروپاشی جزئی صنعت فرش فرانسه بود که او با پروژه‌های سفارشی متعدد از آن حمایت کرده بود. تعداد زیادی از بافندگان پروتستان فرانسوی (هوگنوت) از فرانسه گریختند و در انگلستان، آلمان و بلژیک ساکن شدند.
فرمانی در سال 1598 توسط هانری چهارم صادر شد که حقوق قابل توجهی را به هوگنوت های پروتستان اعطا کرد. جمعیت فرانسه اساساً کاتولیک بودند و این فرمان به هشت سال جنگ مذهبی پایان داد و صلح و وحدت را به فرانسه بازگرداند.
این فرمان در سال 1685 توسط لویی چهاردهم، نوه هنری چهارم لغو شد. جنگ‌های مذهبی بازنگشتند، اما بسیاری از پروتستان‌ها از فرانسه گریختند و این کشور را از داشتن بسیاری از ماهرترین و پرتلاش‌ترین شهروندانش محروم کردند.
صنعت بافندگی، از جمله، عمدتاً در دست پروتستان‌هایی بود که به هلند، آلمان و انگلیس گریختند و در آنجا تجارت خود را از سر گرفتند. با تخصص بافندگان فرانسوی، نوع جدیدی از فرش ماشینی بیضی بافته شده در منطقه بروکسل توسعه یافت.
فرش ماشینی بیضی نام خود را از پایتخت بلژیک گرفته است. فرش های بروکسل که در حدود سال 1710 اختراع شدند، اولین فرش هایی بودند که از سیستم مکانیکی برای بافندگی استفاده کردند.
در سال 1720، ارل پمبروک که در ویلتون انگلستان اقامت داشت، علاقه زیادی به تولید فرش ماشینی بیضی در فرانسه و بلژیک داشت و ترتیبی داد که دو بافنده فرانسوی به صورت قاچاق از فرانسه خارج شده و به ویلتون آورده شوند تا فرش جدید بروکسل را به مردم محلی بیاموزند.
