مطالعه ای در مورد اثرات عصاره فنلی متانولی کشمش سبز کیلویی را بر سلول های سرطانی روده بزرگ انسانی (HT29) بررسی کرد.
غلظت‌های متفاوتی از عصاره‌ها، مربوط به 500، 400 و 250 میکروگرم محصول خشک، همراه با عامل محرک TNF-α به سلول‌ها اضافه شد. IL-8، NF-κB p65 (یک زیرواحد NF-κB) و سیکلواکسیژناز-2 (COX-2) مورد ارزیابی قرار گرفتند.
هر دو گونه کشمش تکثیر سلولی را در دوزهای 500 و 400 میکروگرم سرکوب کردند. علاوه بر این، کاهش سطح گلوتاتیون، COX-2، IL-8، و NF-kB p65 در دوز 500 میکروگرم به دست آمد.
برای اولین بار، خواص شیمیایی در سلول‌های سرطان روده بزرگ نشان داده شد، و ثابت کرد که عصاره فنولی کشمش کورنتی و سلطانی از تکثیر سلولی و پاسخ التهابی جلوگیری می‌کند، زیرا سلطان‌هایی هستند که فعالیت بیشتری دارند.
روش مهار رادیکال DPPH همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی عالی عصاره ها را نشان داد. دوز 500 میکروگرم عصاره تقریباً با 1 تا 2 گرم کشمش مطابقت دارد.
مانند مطالعه قبلی، مکانیسم هایی که توسط آن این اثرات اتفاق می افتد هنوز نامشخص است و برای درک کامل آن باید تحقیقات بیشتری انجام شود.
مطالعات متعددی نیز با مدل های حیوانی انجام شده است. قدیمی‌ترین آنها به سال 2010 برمی‌گردد و هدف آن تعیین تأثیر بر بازگرداندن از دست دادن استخوان با ارائه غذاهای کاربردی خاص به مدل موش پوکی استخوان بود.
رژیم های غذایی شامل (1) غذای کامل (آلو خشک (DP)، انجیر، خرما، کشمش یا زغال اخته)، (2) غذای تکه تکه نتایج نشان داد که DP تراکم معدنی استخوان فمور راست و چهارم کمری موش‌ها را بهبود می‌بخشد و حتی نتایج بهتری با مکمل‌سازی FOS پیدا شد. در مورد کشمش، در کمر چهارم تأثیر مثبت داشت.
کشمش یکی از مهم‌ترین کمک‌کننده‌های بور در رژیم غذایی است، یک ماده معدنی که در حفظ اسکلتی نقش دارد.
یافته‌های این مطالعه احتمال یک عمل مکان خاص اجزای زیست فعال را نشان می‌دهد، بنابراین تحقیقات بیشتری برای درک بهتر مورد نیاز است.
